Igrasz z ogniem na własną odpowiedzialność Chicago należy do dwóch rodzin: Bianchich i Mancinich. Choć nieustannie ze sobą rywalizują, chwilowo zapanował między nimi pokój. Nie oznacza to jednak, że zamierzają się spoufalać, wręcz przeciwnie – trzymają się od siebie z daleka. Przynajmniej do czasu… Angel Bianchi, nazywana przez wrogów Białym Aniołem, nigdy nie chciała być mafijną księżniczką. Lata treningów uczyniły z niej żywą broń, która nie zawaha się nawet przed zadaniem bolesnej śmierci. Angel uwielbia mieć kontrolę, ale gdy pewnego dnia spotyka Federica Manciniego, czuje, że zaczyna ją tracić. Wszystko wskazuje na to, że skonfliktowane rodziny będą musiały zawrzeć ze sobą przymierze, by pokonać wspólnego wroga. Współpraca z kimś, kogo powinno się nienawidzić, nie jest łatwa, szczególnie gdy w grę zaczyna wchodzić obezwładniające pragnienie…[lubimyczytać.pl]

Pikantna historia miłości z piekła rodem. By ochronić swoją młodszą siostrę, Nicole jest gotowa na wiele, a może nawet na więcej. Gdy ojciec dziewcząt oferuje wierzycielowi jedną z córek, starsza z nich wyrusza do klubu go-go, aby negocjować z właścicielem. Spodziewa się wszystkiego, tylko nie spotkania z nieziemsko przystojnym bad boyem, roztaczającym wokół siebie zabójczy urok - a taki właśnie jest Bruno Cabrera. Oboje natychmiast zdają sobie sprawę, że właśnie znaleźli się w punkcie, z którego nie ma już powrotu. Rozpoczynają więc niebezpieczną grę, pełną niedopowiedzeń i narastającego erotyzmu... "- Dobra, mówcie, co powinnam robić. - Ożywiam się. - Weźmiesz tę tacę i zaniesiesz do stolika Brunona - wtrąca się Minnie, która właśnie przystanęła obok nas. - Kazał ci się tam zjawić. Odbieram z jej rąk tacę z trzema szklaneczkami wypełnionymi ciemnym alkoholem i odchodzę. Przeciskam się między stolikami i tylko ciężko wzdycham, widząc, jak mężczyźni pożerają mnie wzrokiem, ale staram się sztucznie uśmiechać. Podchodzę do stolika, stawiam na nim podkładki, szklaneczki, a przy ostatniej zauważam, że Bruno wzrokiem odsyła swoich kompanów. - Usiądź. - Wskazuje miejsce przy sobie. Kiedy tylko siadam, natychmiast się przysuwa, a jego ramię wędruje na skórzane oparcie za mną. - Ładnie wyglądasz. Pasują ci szpilki. - Uśmiecha się w moją stronę. Zdziwiona tymi słowami unoszę brew, co zauważa, bo uśmiech na jego twarzy staje się jeszcze szerszy. Nic nie mówiąc, przyglądam się mu przez chwilę, następnie powoli wzrokiem zjeżdżam po czarnej marynarce, białej koszuli, aż do eleganckich spodni i drogich butów. [www.lubimyczytac.pl].