Czy istnieje jakaś reguła, dzięki której związki się udają? Jeśli tak to, jaka? Czy to wielka miłość ( nie mam pojęcia jak ją można mierzyć) czy może czas? Czy naprawdę zaręczyny po 5 latach bycia razem, dają większą pewność niż te po tygodniu? Są przecież związki, które istnieją ( i co ważniejsze mają się świetnie) mimo wszystkich i wszystko. Takie szczęście przypadło w udziale Carol Drinkwater i jej partnerowi Michelowi. Bardzo miło się zaskoczyłam czytając powieść o äOliwkowej farmieö. Zdawałoby się, że to książka jak jedna z wielu o tej tematyce. Jednak udało się tchnąć w ten zapis mnóstwo niepowtarzalności. Przede wszystkim änowe życieö nie jest spowodowane tym, że poprzednie było złe, sprawiało przykrości, pojawiła się w nim zdrada. Tych dwoje dorosłych ludzi spotkało się i poczuło, że są dla siebie połówkami jabłka. Dlaczego więc mieliby czekać? To już nie ten wiek, gdzie można i warto czekać. Nie uważam, że są starzy, ale konwenanse na pewno mogą sobie darować i dobrze, że to zrobili. Są ludźmi, dla których każdy początek to tylko ciąg dalszy. Ciąg dalszy drogi, którą mam nadzieję będą razem przemierzać przez długie lata. Powieść napisana w sposób bardzo lekki, zrównoważony, bo Carol w żadnym wypadku nie jest głupią trzpiotką. äOliwkowa farmaö to niezmiernie zaniedbane miejsce, które decydują się kupić oczywiście na kredyt. Miejsce, w którym nie sposób się nie zakochać, jeśli przeczytamy relacje choćby o samych kolorach, które owa farma äprodukujeö w zależności od pór roku. Dzięki opisom, Carol wszystko staje się rzeczywiste i namacalne. Soczystość fig, zapach kwiatów, wiatr od morza.