Pewnej listopadowej nocy tajemnicza kobieta prosi kapłana, by ją wyspowiadał. Zaskoczony nagłym wtargnięciem nieznajomej do pustego kościoła duchowny zgadza się, gdy dociera do niego, że popełniła jeden z najcięższych grzechów. Spowiedź kobiety przeradza się z czasem w dramatyczną opowieść. Po przywołaniu kolejnych wypadków z jej życia kapłan domyśla się, że wybrała go nieprzypadkowo, pragnąc uzyskać odpowiedź na pytanie o niezawinioną winę. Okazuje się jednak, że nie tylko bohaterka Ewa skrywa tajemnicę i że obojga obcych sobie ludzi łączy więcej, niż się kapłanowi początkowo wydawało. Pytania, na które nie można znaleźć odpowiedzi – dlaczego cierpimy, w którym momencie zaczyna się zdrada, ile mamy wolności, czym jest dla współczesnego człowieka pojęcie wartości, co nas czeka po wyjściu z „jaskini Platona”? – dręczyć będą duchownego, który postara się swej interlokutorce udzielić sensownych, w jego mniemaniu, wyjaśnień. Nosząc w sobie niewidzialną ranę, tajemnicza bohaterka, Ewa, zapytuje więc spowiednika o rzeczy pierwsze i ostateczne. W swej debiutanckiej powieści starałam się ponadto przedstawić miłość jako rodzaj słabości, lęku i obłąkania. Podczas intrygującej historii z życia Ewy Peras (niektóre opowieści są autentyczne),dowiemy się również wielu ciekawostek z zakresu filozofii. Wsłuchując się wraz z bohaterką w wykłady o „Obłędnych samotnikach”, poznamy życiorysy oraz poglądy takich myślicieli, jak Artur Schopenhauer, Błażej Pascal czy Fryderyk Nietzsche. W subtelny i zakamuflowany sposób starałam się obnażyć w Złudzie przed Czytelnikami brutalną prawdę o dobru i złu, o miłości i jej demonach, ale przede wszystkim o Prawdzie i jej syjamskim bracie – Obłędzie.